Mannenmanie.
Ik heb pas vandaag dat woord bedacht, terwijl de demonen me op de hielen zitten.
Als de man gelijk staat aan de manie, dan is de vrouw de diepste depressie.
Het weekend was zwaar. Nu, halverwege de daaropvolgende week, kan ik met zekerheid zeggen: te zwaar. Ik moet zeggen dat het goed voelde wanneer iemand mij de afgelopen tijd vroeg hoe het ging dat ik moest antwoorden: 'ja, druk, druk, druk'. Hebben we ook al jaren niet meer gehad.
Zondag was bijzonder. Het optreden in de biotoop in haren was niet druk bezocht maar mede daardoor ontzettend intiem. Al na het eerste liedje zag ik mijn tranen weerspiegeld in enkele ogen op de eerste rij.
Het meisje, die ik toezong van haar te houden, zocht mij s'avonds op, terwijl ik haar had proberen op te zoeken en daarna randpsychotisch over straat waggelde. F. trof haar en ze vertelde hem dat ook zij psychoses had ervaren. Haar en mijn tranen maakten vanaf dat moment ineens de indruk van herkenning.
Haar man, ik denk geen manie, had ook een traantje weg moeten douwen. Ik hoop ze beiden snel weer eens te zien.
Inmiddels ben ik in het Assense. Ouders, toevluchtsoord. F. en F-je zijn nog thuis. Allemaal goed voor onszelf en elkaar zorgen is het devies.
Maar ik wilde dus eigenlijk schrijven over de man die gelijk staat aan de manie. H & M konden het zo goed bewoorden, maar ik ben te verward om het terug te halen.
Leuk, lief, aardig en spontaan. Maar ook; ziek, gehavend en verward. De mooie schizofreen. Is dat alles wat er van mij geworden is?
De man is de manie. De man kijkt, ziet, en prooit. De vrouw is de depressie. De vrouw voelt zich bekeken en vlucht. Emoties zijn er niet. De manie en de depressie zijn gemoedstoestanden, entiteiten, maar geen emoties. Een hetero seksueel stel is dus automatisch bipolair.
Konden wij nog wat van leren zei de meneer.
De manie is een narcist. Een egocentrische zak die het lijden van een ander niet in de weg zit mits het zijn eigen geluk bevordert.
De depressie is stil. Teruggetrokken en bang. Bang voor alles wat beweegt en bang dat het leven dat ze kent er altijd zo uit zal blijven zien.
Ontmoeten beiden elkaar dan ist hommeles. De manie stort zich op de depressie en hengst haar naar daar waar hij haar hebben wil. In dit proces is manipulatie manie's beste vriend. Het doel heiligt bij de manie alle middelen.
Soms komt het voor dat depressie's angst, die over het leven, verdwijnen zal in het elan van de manie. Want wat is er eng aan iets dat goed en vertrouwd voelt? En, belangrijker nog, er verandert iets. Er verandert iets!! Dat betekent dat er dus verandering mogelijk is.
De kwetsbaarheid van de depressie verliest het altijd van de vurigheid van de manie.
De man overwint de vrouw.
En dan hoef je nog niet eens schizofreen te zijn!
Waarom hecht ik mij per definitie nog aan mannenmanies? Ik heb mijn eigen man(n)ie. Maar ook depressie heeft soms vrienden nodig. Dat ik er dan soms uitzie als een lekkerwijf betekent nog niet dat ik geen depressie ben. Kwetsbaar en doods. De mooiste contradictio in terminis die er bestaat.